Strona startowa

Swoboda manewru
Wymiary pomieszczenia to podstawowy parametr, którym należy  kierować się przy aranżacji łazienki dla osób niepełnosprawnych. Powierzchnia manewrowa dla wózka powinna zawierać się w kole o średnicy minimum 150 cm, dzięki czemu osoby na wózku mają możliwość swobodnego obrotu o 360°. Dla uzyskania większej przestrzeni warto połączyć ze sobą toaletę i łazienkę – zniweluje to dystans i barierę w postaci dodatkowych progów do pokonania. Co ważne – szerokość wejść nie powinna być mniejsza niż 90 cm, a drzwi nie powinny otwierać się do wewnątrz. Zalecane jest rozmieszczenie sprzętów tak, by umożliwiały swobodne poruszanie się osobie korzystającej z wózka inwalidzkiego, kul lub chodzika. Już na etapie projektowania warto uwzględnić także odpowiedni rodzaj posadzki antypoślizgowej, z punktami orientacyjnymi dla osób niewidomych.

Praktyczne rozwiązania
Wiedza o potrzebach osób niepełnosprawnych i starszych pozwala zaprojektować pomieszczenie sanitarne o szerokiej dostępności i wysokiej funkcjonalności.

Właściwy dobór i montaż urządzeń sanitarnych warunkuje możliwość samodzielnego korzystania z łazienki. Takim rozwiązaniem jest m.in. odpowiedni stelaż z systemem spłukującym, dedykowany osobom starszym i niepełnosprawnym, współpracujący z elektrycznym mechanizmem spłukującym. Stelaż przystosowane są do zamocowania poręczy i uchwytów. Idea układu jest bardzo prosta. Umieszczona w stelażu spłuczka podtynkowa może być uruchamiana elektronicznie, za pomocą przycisku elektrycznego, montowanego na poręczy w wersji przewodowej lub bezprzewodowej – radzi Andrzej Majewski, ekspert firmy TECE.

Niezwykle ważną kwestią jest wysokość, na jakiej zawieszone zostaną sanitariaty. W przypadku miski toaletowej powinna być ona dostosowana do wózka - czyli 48 cm. Dłuższa, podwyższona miska ustępowa ułatwi transfer z wózka inwalidzkiego oraz zapewni pomoc w podnoszeniu się.

Płaska i głęboka umywalka, z wyprofilowaniem dla podparcia przedramion, to gwarancja komfortu dla użytkowników. Należy ją instalować niżej niż standardowa wysokość i wyposażyć w baterię z dłuższym ramieniem. Łazienka musi być wyposażona w poręcze stałe, uchylne lub nakładane, które służą do podciągania i asekuracji. Ich dobór zależy od kształtu i wielkości pomieszczenia. Normą jest umieszczenie 2 poręczy obok miski toaletowej i 2 obok umywalki. Dodatkowo zalecany jest montaż lustra uchylnego, tak by osoba niepełnosprawna mogła regulować kąt jego nachylenia.

Strefa kąpielowa – strefa bezpieczeństwa
Kabina prysznicowa jest dla osób starszych i niepełnosprawnych odpowiednim wyborem gwarantującym komfort i wygodę użytkowania. Prysznic to rozwiązanie, które w większym stopniu spełni wymogi bezpieczeństwa. O funkcjonalności punktu natryskowego w dużej mierze decyduje dobór odpowiedniego brodzika. Na rynku dostępne są specjalne, bardzo płytkie brodziki o głębokości 2 cm, wykonane ze stali nierdzewnej lub akrylu, o antypoślizgowej powierzchni.

Pamiętajmy, że punkt natryskowy to nie tylko standardowa, zabudowana kabina prysznicowa, ale także takie rozwiązania jak kabiny „walk-in”, zalecane przy projektowaniu łazienek przyjaznych osobom niepełnosprawnym czy starszym. Kabiny te wykonane są z przeszklonych ścian, które montowane są bezpośrednio w posadzce z odpływem liniowym, co w efekcie nie wymaga montażu klasycznego brodzika. Istotną zaletą takiego rozwiązania jest większa powierzchnia użytkowa, zrównany z płaszczyzną podłogi odpływ stanowiska prysznicowego, brak drzwi, spadków, progów, śliskich nawierzchni. Pamiętajmy, że jeżeli użytkownik porusza się na wózku, kabina musi mieć odpowiednie, nieograniczające swobodę ruchów wymiary. Poręcze i siedziska prysznicowe należą do standardowego wyposażenia punktu prysznicowego – radzi Andrzej Majewski, ekspert firmy TECE.

Już na etapie projektowania łazienki warto zastanowić się organizacją przestrzeni oraz doborem urządzeń sanitarnych. Pamiętajmy, że warunkuje to możliwość samodzielnego korzystania z pomieszczenia sanitarnego przez osoby niepełnosprawne.